خداي تعالي، فرمود:

ما كان للمشركين ان يعمروا مساجد الله... انما يعمر مساجد الله من امن بالله و اليوم الاخر و اقام الصلوة و... [1] .

مشركان را نرسد كه به تعمير نمازخانه ها بپردازند... تنها كساني كه به خدا و قيامت ايمان آوردند و نماز را اقامه كردند، خانه هاي خدا را آباد مي سازند.

1 - از رسول اكرم (صلي الله عليه و آله و سلم) روايت شده است كه گفتند: خداي تعالي، فرمود:

الا ان بيوتي في الأرض المساجد تضي ء لاهل السماء كما تضي ء النجوم لاهل الارض، الا طوبي لمن كانت المساجد بيوته، الا طوبي لعبد توضأ في بيته ثم زارني في بيتي، الا ان علي المزور كرامة الزائر، الا بشر المشائين في الظلمات الي المساجد بالنور الساطع يوم القيامة. [2] .

هان! بدانيد كه نمازخانه ها خانه هاي من در زمينند و هم چنان كه ستارگان براي زمينيان، نور مي دهند، نمازخانه ها نيز براي آسمانيان نور مي پاشند. هان! خوشا به حال كساني كه مساجد، خانه هاي ايشان است و خوش به حال بنده اي كه در خانه ي خود وضو سازد و آن گاه در خانه ام به ديدار من بشتابد. هان! به راستي كه ديدار شونده وظيفه دارد، ديدار كننده را گرامي بدارد و اكرام فرمايد. هان! گام زنندگان در تاريكي هاي شب به سوي مساجد را، به روشنايي رخشان نمازشان



[ صفحه 202]



در روز رستخيز، بشارت ده

2- ابوبصير مي گويد: از امام صادق (عليه السلام) درباره ي بزرگداشت مساجد پرسيدم، فرمود:

انما امر بتعظيم المساجد لانها بيوت الله في الارض. [3] .

فقط از آن جهت به بزرگداشت مساجد فرمان داده اند كه خانه هاي خدا در زمين هستند.

3- امام باقر (عليه السلام) از پدران خود روايت كردند كه رسول خدا (صلي الله عليه و آله و سلم) به جبرئيل (عليه السلام) فرمودند:

اي البقاع احب الي الله تبارك و تعالي؟ قال: المساجد و احب اهلها الي الله اولهم دخولاً اليه و اخرهم خروجاً منها. قال: فاي البقاع ابغض الي الله تعالي؟ قال: الأسواق و ابغض اهلها اليه اولهم دخولاً اليها و اخرهم خروجا منها. [4] .

محبوب ترين قطعه هاي زمين، نزد خداي تبارك و تعالي، كدام است؟ گفت: مسجدها، و محبوب ترين مسجديان، نزد خدا، اولين كسي است كه به آن درآيد و آخرين كسي است كه از آن بدر آيد.

پس فرمود: كداميك از پاره هاي زمين، به نزد خدا مبغوض تر است؟ گفت: بازارها، و مبغوض ترين بازاريان كسي است كه به آن درآيد و آخرين كسي كه از آن بدر آيد.

و رسول خدا فرمودند: (مساجد، بازاري از بازارهاي آخرت است).

آواي پاك اذان و نواي دل انگيز عاشقان، و سرود پرمغز و بسيار نغز عشق، انحناي قامت شب را والاتر از فصاحت سحر، در رواق پرشكوه محراب مي شكند و پرواز را به وسعت همه ي كاينات به مرغان مهاجر مي آموزد.

كبوتران سپيد آسمان معاني، چه زيبا بر برج كلام مي نشينند و با نجواي صلات ظهر، انسانيت بيدار را به باغ آشنايي فرامي خوانند.



[ صفحه 203]



چه اعجاز عظيمي است وقتي كه بشريت مؤمن، با صفوف ارغواني خود در مسجد؛ اين آبادستان هماره ي خدا و اين پاك ترين چهار ديواره ي جهان ممكنات در برابر واجب الوجود و آفريننده ي خود به پرستش مي ايستد و به كرنش مي نشيند، حقيقت را در بلور جان مي ريزد و اميد را به رنگي سبزتر از بهار مي يابد.

به راستي زيباترين و پنهان ترين روح ستايش كه بايد آن را در محراب بلند عشق ديد و شنيد، كدام است؟ كدام است اين لطيف تر و مستقيم تر از پس ريز باران كه درختان را به نشاي ديگر مي خواند و سپيدار را به بلندايي ديگر.

مسجد، رفيع ترين جايگاه نيايش و سجود، و محل خضوع و كرنش بندگان پاك خدا در پيشگاه اوست.

نخستين و مهم ترين ويژگيي كه مسجد را از مكان هاي ديگر ممتاز مي سازد؛ همين قداست اوست كه از عبوديت عبد و ربوبيت رب، سرچشمه مي گيرد.

بسياري از ساده انديشان و سطحي نگران، پيش از وقوع انقلاب پرشكوه اسلامي، مسجد را فقط مأذنه اي براي اذان، حوضي براي وضو و شبستاني براي نماز مي ديدند. اين نگرش عاميانه نه تنها درباره ي مسجد كه درباره ي بيشتر مظاهر اسلام و مسلماني وجود داشت و حتي قرآن را در كنج طاقچه ها و قبرستان ها و سفره هاي عقد، زنداني كرده بود.

اين ها نتيجه ي برنامه ريزي چند صد ساله ي دستگاه استعمار بود كه به دست سرسپردگان آن و با طرح هاي پيش ساخته و تلاش هاي مذبوحانه محقق شده بود و افكار مسلمانان و شيعيان نخستين شهيد محراب را بكلي منحرف كرده و راه هاي ارتباطشان را با مظاهر سازنده، بيدارگر و نجات بخش اسلام بسته بود. خوشبختانه انقلاب اسلامي پديد آمد، و به موازات تحولاتي كه در همه ي شؤون اجتماعي پديد آورد، مسجد را به عنوان كانون مقدسي كه مي تواند نهضت اسلامي را تشكل بخشد و رهبري كند و مبارزان مسلمان را چونان سنگري پابرجا و استوار در پناه خود گيرد، به مردم معرفي كرد و ديدگاه آنان را بكلي دگرگون ساخت و حقيقت امر؛ همين است كه مسجد كانون گرم حيات آفرين و سعادت بخشي است كه مردم را به صلاح



[ صفحه 204]



و سداد مي خواند. مسجد هر محله، مجلس شوراي آن، و كانون تعليم و تربيت و تعاون و آگاهي است. مركز خيريه و پايگاه بسيج، و جاي آشنا شدن با اسلام و اهل اسلام و كسب اعتماد و تشخيص مؤمن از منافق است. مسجد، پاك ترين، اجتماعي ترين و سرنوشت سازترين مكان براي مسلمانان و اعلام حضور آنان است. دانشمندان دين از اين نهاد عظيم به عنوان يك شبكه ي گسترده و بي نظير براي پيوند و پيام رساني بهره مي برند. مسجد را گرامي بداريم و حضور در آن را غنيمت شمريم.

سلام بر مسجد؛ خانه پاك خدا كه ملموس تر از سراي بلاغت، مأنوس تر از كلام فصاحت و باشكوه تر از سفير سعادت است. سلام بر طاق و رواق آشناي آن كه هميشه خواستني است و بر محراب شريف آن كه حريم محرم است. سلام بر گلدسته هاي آن كه گل واژه هاي اذان را از آن مي شنويم و جان مي گيريم و به روح و راحت مي رسيم. سلام بر مسجد كه انسان را در بر مي گيرد و ذوب مي كند، و خراب آباد دل را آباد و ناب مي سازد. سلام بر مسجد كه در امتداد نسيمش، موج مي شويم و اوج مي گيريم، فرياد مي شويم و در يادها مي نشينيم و در مهتابش چون آفتاب مي گرديم. سلام بر تو اي مسجد! اي خانه ي هميشه آباد خدا! [5] .



مسجد! اي خانه ي آباد خدا

مسجد! اي جايگه ياد خدا



مسجد! اي نهر خروشان صفا

چشمه ي رحمت جوشان خدا



از بلندي مناري پرنور

مي زني بانگ ز نزديك و ز دور



مي كني دعوتمان با صد شور

كه بياييد به درگاه غفور



بشتابيد كه شد وقت نماز

وقت معراج و زمان پرواز



بشتابيد بسويم به نماز

بهترين كار نماز است نماز



مسجد! اي راهنماي انسان

اي صداي تو، صداي ايمان



خيمه ي نور به دنيا زده اي

سايبان در دل صحرا زده اي



سايه ي رحمت تو بر سر من

در خطرگاه زمان سنگر من





[ صفحه 205]





مهد پاكيزگي جان و تني

وعده گاه من و الله مني



حبيب الله چايچيان