خداي متعال، لطف ويژه و اقبال خاصي به نمازگزاران دارد و روي آوردن پروردگار به بنده، سبب كاملي براي سعادت و رستگاري اوست. روي آوردن خدا به بنده؛ به معني آمرزيدن گناهان و برآوردن حاجات و آباد كردن دنيا و عقباي او و نزديكي بنده به بارگاه يزدان و حشر او با پيامبران و امامان و برخورداري از لطف و



[ صفحه 136]



رحمت ايزدي و سعادت ابدي است.

نماز، در نخستين پايه، باعث روي آوردن بنده به سوي كردگار بزرگ است و در دومين مرحله، موجب اقبال ايزد منان به بنده است.

امام باقر (عليه السلام) فرمودند:

اذا استقبل المصلي القبلة استقبل الرحمن بوجهه لا اله غيره. [1] .

هر گاه نمازگزار، رو به قبله بايستد و معبودي به غير حضرت حق نشناسد، خداي رحمان نيز، به او روي آورد و توجهي تمام كند. گواهي مي دهم كه هيچ معبودي به جز معبود يكتا، نيست.