استحكام هر بنايي به پايه ي آن است و كاخ رفيع دين به نماز، پابرجاست. اگر دين به خيمه ي برافراشته اي مانند شود كه مردم به سايه ي آن پناه مي برند و خود را از شرور و آفات، مصون مي دارند، بايد نماز را عمود نگاهبان آن به حساب آورد.

اگر ديرك و تكيه گاه خيمه را بردارند، خوابيدن آن، حتمي است، ديگر سايه نخواهد داد و از آفت ها، مصون نخواهد داشت. مفيد بودن ديرك خيمه، نيز، به استحكام آن بستگي دارد. ديرك شكسته و پوسيده نمي تواند، خيمه را سر پا نگه دارد. نمازهاي ضعيف و درهم شكسته نيز چنين اند و نمي توانند خيام دين را برافرازند.

پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله و سلم) فرمودند:

الصلوة عمادالدين فمن ترك صلاته متعمداً، فقد هدم دينه و من ترك اوقاتها يدخل الويل و الويل واد في جهنم كما قال الله تعالي: فويل للمصلين الذين هم عن صلوتهم ساهون. [1] .

نماز، پايه و نگهبان دين است پس هر كه نماز خود را از روي قصد و اراده، رها سازد، دين خود را نابود كرده است و كسي كه ترك اوقات نماز خود گويد و آن



[ صفحه 131]



را در زمان ويژه آن نگزارد، به «ويل» درآيد.

و آن بياباني در دوزخ است؛ چنان كه خداي تعالي، فرمود:

فويل للمصلين، الذين هم عن صلوتهم ساهون.

ويل يا سختي عذاب، براي نمازگزاراني است كه در نماز خويش، فراموشكار و كاهلند.

و از صادق آل محمد (صلي الله عليه و آله و سلم) روايت شده است كه فرمود:

الصلوة عمود الدين، مثلها كمثل عمود الفسطاط اذا ثبت العمود ثبتت الأوتاد و الاطناب و اذا مال العمود و انكسر لم يثبت و تد و لا طنب. [2] .

نماز، ستون دين است و صفت آن؛ چون صفت ستون چادر است. هر گاه كه عمود، پابرجاست، ميخها و طنابها نيز، پابرجاست و آن گاه كه ستون كج شود و درهم بشكند. ميخ و طنابي برجاي نمي ماند و خيمه فرو مي افتد.

حضرت صادق (عليه السلام) ساير اعمال دين را به ميخ و طناب هاي خيمه، مانند فرمودند كه ثبات آن ها به ثبات ديرك دين؛ يعني «اقامه نماز» بستگي دارد و اقامه نماز، آن است كه نماز، چنان كه حق آن است خوانده شود.