ابليس، كه از رحمت خدا نوميد است، وقتي كه مي بيند، نمازگزار، با نماز خود، به خدا نزديك مي شود، به او حسد مي ورزد. زيرا او خود، حاضر به سجده براي حضرت سبحان نبوده است و نه تنها، حضرت حق، او را مشمول عنايات خود، قرار نداده بلكه او را از درگاه خود دور كرده است. در نتيجه، وقتي فرزندان آدم، مشغول نماز مي شوند و در هر نمازي مكرراً براي خدا سجده مي كنند و به رحمتش نايل مي شوند، مورد حسادت او قرار مي گيرند.

امام علي (عليه السلام) فرمودند:

اذا قام الرجل الي الصلوة اقبل اليه ابليس ينظر اليه حسداً لما يري من رحمة الله تغشاه. [1] .

چون شخص، به نماز مي ايستد، شيطان، از روي حسد، به او درنگرد به سبب آن چه از رحمت خدا نسبت به او مشاهده مي كند. رحمتي كه نمازگزار را پوشانيده و در برگرفته است.



[ صفحه 124]



و از آن حضرت روايت شده است كه:

لو يعلم المصلي ما يغشاه من جلال الله، ما سره ان يرفع راسه من السجود. [2] .

اگر نمازگزار بداند كه تا چه اندازه، جلال و عظمت پروردگارش او را فرا مي گيرد، حاضر نيست سر از سجده كه بهترين حالت نماز است، بردارد.