كدام كار از نماز فاضل تر؟
خداي تعالي، موسي (عليه السلام) را در سرزميني پاك، مخاطب قرار داد و فرمود:
و انا اخترتك فاستمع لما يوحي. انني انا الله لا اله الا انا فاعبدني و اقم الصلوة لذكري. [1] .
من تو را به پيامبري برگزيدم پس به وحيي كه فرستاده مي شود، گوش فرادار:
همانا من معبود يگانه ام. هيچ معبود به حقي به جز من نيست پس مرا بپرست و نماز را براي ياد من برپادار.
از اين دو آيه برمي آيد كه پس از اختيار موسي به پيامبري، نخستين فرماني كه خطاب به وي صادر شد، فرمان نماز بود و پس از شناخت خدا و اعتقاد به يكتايي او هيچ كاري بزرگوارتر از نماز و مقدم بر آن و پرفضيلت تر از آن نيست.
صادق آل محمد (صلي الله عليه و آله و سلم) فرمود:
ما من شي ء بعد المعرفة يعدل هذه الصلوة و لا بعد المعرفة و الصلوة يعدل الزكوة و لا بعد ذلك شي ء يعدل الصوم و لا بعد ذلك شي ء يعدل الحج و فاتحة كل ذلك معرفتنا و خاتمته معرفتنا. [2] .
يكي از راويان، به نام «زريق» گفته است: به امام صادق (عليه السلام) عرض كردم: كدام كارها پس از شناخت خدا، با فضيلت تر و از ساير اعمال، كامل تر است؟
فرمود:
پس از شناخت خدا هيچ چيزي با نماز، برابر نيست. و پس از خداشناسي و نماز، هيچ عبادتي همتاي زكات نيست. و پس از اين ها هيچ پرستشي، با روزه، هم ارزش نيست. و بعد از آن هيچ عبادتي معادل حج كردن نيست. و فتح باب همه ي اين ها شناخت ما خاندان پيغمبر است و پايان بخش تمامي اين ها نيز، آشنا شدن با ماست.
از امام صادق (عليه السلام) روايت شده است كه فرمود:
[ صفحه 118]
ان طاعة الله خدمته في الارض فليس شي ء من خدمته يعدل الصلوة فمن ثم نادت الملئكة زكريا و هم قائم يصلي في المحراب [3] .
به راستي كه، بندگي خدا، خدمت به او در زمين است. هيچ عبادت و خدمتي با نماز برابر نيست. از اين جهت، فرشتگان، زكريا را زماني منادي و مخاطب خود قرار دادند كه در محراب عبادت ايستاده بود و نماز مي كرد.
«معاوية بن وهب» گفت: از امام صادق (عليه السلام) درباره ي برترين عملي كه بندگان به وسيله ي آن، به پروردگار خود نزديك مي شوند، و از محبوب ترين آن عمل ها به نزد خدا، پرسيدم؛ فرمود:
ما اعلم شيئا بعد المعرفة افضل من هذه الصلوة. الا تري ان العبد الصالح عيسي بن مريم قال: و اوصاني بالصلوة و الزكوة مادمت حيا. [4] .
پس از شناخت خدا، چيزي را برتر از نماز نمي دانم. آيا به بنده ي شايسته ي خدا عيسي بن مريم، نگرش نداري كه گفت: «خدا مرا تا زنده ام به نماز و زكات سفارش كرد.»
پاورقي
[1] سوره ي طه، آيات 13 و 14.
[2] بحارالانوار، ج 96، ص 14، س 11.
[3] من لا يحضره الفقيه، باب فضل الصلاة، ج 1، حديث 623.
[4] احياء الاحياء، ملامحسن فيض، ج 1، ص 339 - سوره ي مريم، آيه 32.