امام زين العابدين (عليه السلام) فرمودند:

... و اما حق المؤذن فأن تعلم أنه مذكرك بربك و داعيك الي حظك و أفضل اعوانك علي قضاء الفريضة التي افترضها الله عليك فتشكره علي ذلك شكرك للمحسن اليك و ان كنت في بيتك مهتما لذلك لم تكن لله في امره متهما و علمت أنه نعمة الله عليك لا شك فيها فأحسن صحبة نعمة الله بحمد الله عليها علي كل حال و لا قوة الا بالله. [1] .

... و اما حق گوينده ي اذان و منادي نماز اين است كه بداني تو را به ياد پروردگارت مي اندازد و به بهره ات مي خواند و تو را بر انجام فريضه اي كه خدا بر تو واجب كرده است بهترين كمك كار است پس بر اين خدمت بمانند كسي كه بر تو احسان كرده است از او قدرداني كن و اگر تو در درون خانه ات براي پاسخ به نداي مؤذن اهتمام مي ورزي، در كاري كه براي خداست مورد بدگماني نبوده اي و دانسته اي كه مؤذن نعمتي بر تو از نزد خداي توست و اين حقيقتي است كه در آن شكي نيست پس در هر حال با پاسخ به نداي مؤذن و رفتن به مسجد و ستايش خدا بر عطاي اين نعمت، با نعمت خدا به نيكويي مصاحبت و همنشيني كن.



[ صفحه 95]