گزاردن حق نماز، تنها يك مسأله ي شخصي و انفرادي نيست. حكومت ها و ملت هاي مسلمان نيز بايد حق اقامه آن را بجاي آورند و با معرفي نماز و ترويج و تدريس آن در سطح جامعه و تمامي سطوح آموزشي، براي اقامه هر چه باشكوه تر آن قيام كنند.

خوشبختانه در كشور ما، حركت هاي مباركي براي اين مهم صورت گرفته است كه آثار فرخنده ي آن مشهود و سعي ايجادكنندگان و كوشندگان آن مشكور است.

برگزاري اجلاسيه هاي سراسري و سالانه ي بزرگداشت و ترويج نماز، اذان سالانه اي است كه از سال يكهزار و سيصد و هفتاد هجري شمسي تاكنون، طنين آن، همه ساله در سطح ميهن اسلامي ما ايجاد موج و تحرك مي كند.

دعوت به نماز و ايجاد خيزش براي اقامه آن كار مقدسي است و مناديان نماز از فضيلت و شرافت ويژه برخوردارند.



[ صفحه 91]



در روز رستخيز نيز گردن هاي مناديان نماز و گويندگان اذان، كشيده تر است. [1] .

و با پيامبران و صديقان و شهيدان، محشور و همنشين هستند. [2] .

ويل دورانت، مورخ مشهور آمريكايي كه اثر ماندگار او «تاريخ تمدن»، بزرگترين تأليف تاريخي جهان به شمار مي آيد، در تمجيد مناديان نماز، اجراي نماز و هماهنگي مسلمين در اين امر مي نويسد: «به راستي چه نيرومند و شريف است اين دعوت - دعوت به نماز - كه مردم را پيش از طلوع آفتاب به بيداري مي خواند. چه خوب است كه انسان، هنگام نيمروز، كار و كوشش را كنار بگذارد (و به نيايش پروردگار بپردازد) و چه باشكوه و بزرگ است كه خاطر انسان در سكوت شب، به جانب خدا متوجه گردد و چه خوش آهنگ است آواز مؤذنان، در گوش مسلمانان و غير مسلمانان كه جان هاي محبوس در پيكر خاكي را از فراز هزاران مسجد فرا مي خوانند تا به سوي بخشنده ي زندگاني و عقل، روي كنند و با جان با او پيوند گيرند. در اين پنج وقت، هر مسلماني در هر گوشه ي دنيا باشد، بايد از كار خود - هر چه هست - دست بردارد، تطهير كند و رو به جانب كعبه بايستد و رسوم و تشريفات نماز را به همان صورت كه ديگر مسلمانان عمل مي كنند، به انجام رساند.» [3] .

پروفسور رجا (روژه) گارودي، دانشمند و فيلسوف مشهور فرانسوي كه به دين اسلام مشرف شده است در توصيف و تمجيد مراسم زيباي اجراي نماز مي نويسد: «در نماز، انسان به خود باز مي گردد و همه ي هستي را در وجود خود احساس مي كند. چنين است كه انسان با ايمان، وادار به ستايش پروردگار مي گردد. در نماز، همه ي مسلمانان جهان در برابر محراب هاي تمام مساجد كه زاويه ي آن ها را به سوي كعبه ساخته اند، در صف هاي فشرده با همدلي و حضور خود به طور گسترده و عميقي مجذوب مركز و بنياد خويش مي گردند.» [4] .



[ صفحه 92]



بسياري ديگر از دانشمندان و نويسندگان منصف غربي درباره ي اهميت نماز و ارزش آن و ترويج و اقامه آن سخنان زيبا و شنيدني دارند كه در فصل دوم از دفتر سوم، به برخي از آن ها اشاره خواهد شد.