هيبت يا ترس از خدا، ناشي از شناختن قدرت خداي تعالي، و حشمت و نفوذ مشيت اوست. هر اندازه علم بنده نسبت به خدا و صفات و افعال او اضافه شود، بر خشيت و ترسش افزوده مي شود.



ترسكاري از ورع پيدا شود

هر كه باشد بي ورع، رسوا شود



با ورع هر كس كه خود را كرد راست

جنبش و آرامش از بهر خداست



آن كه از حق دوستي دارد طمع

در محبت كاذبش دان بي ورع



شيخ عطار [1] .

پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله و سلم) فرمودند:

رأس الحكمة مخافة الله. [2] .

سر آغاز حكمت؛ ترس از خداست.



[ صفحه 75]



و امام صادق (عليه السلام) فرمود:

دوستي مقام و آوازه در دل ترسان جا نمي گيرد. [3] .

و امام باقر (عليه السلام) فرمود:

هيچ مؤمني نيست مگر آن كه در قلبش دو نور است: نور خوف از (گناهش) و نور اميد (به رحمت و غفران پروردگار) كه اگر آن دو را با هم بسنجند، هيچ يك بر ديگري فزوني نكند. [4] .