گفته اند: پيش از وجوب پنج نماز، مسلمانان فقط در بامداد و عصر، هر بار، دو ركعت نماز مي خواندند تا آن كه در شب معراج، نمازهاي پنجگانه، مقرر گرديد. برخي، تاريخ تشريع نمازهاي پنجگانه را يك سال قبل از هجرت، پنداشته اند و مي گويند: «نخستين نماز از نمازهاي پنجگانه»، نماز ظهر بوده است. عده ي كمي هم تشريع نمازهاي پنجگانه را در سال اول هجرت، دانسته اند و گفته اند: «در سوره روم كه مكي است، آيه هاي شانزدهم و هفدهم كه اوقات نمازهاي پنجگانه از آن ها استفاده مي شود، مدني است». اين نظر، درست نمي نمايد زيرا در سوره هاي كوثر و ماعون كه هر دو مسلماً مكي است، لفظ «صلوة» به معني نماز بوده است و اگر در آيه ي مندرج در سوره ي كوثر، امر به «صلوة» متوجه شخص پيامبر باشد، آيه ي مذكور در سوره ي «ماعون»، عام است و در مقام سرزنش نمازگزاراني است كه از نماز خود غفلت دارند.

بعضي بر مبناي آيه ي هفتاد و هفتم از سوره ي «اسراء» كه سوره اي مكي است و اوقات نمازگزاردن، در آن معين شده است، گفته اند: «تشريع نماز در شب معراج بوده است.» و گفته اند:

«تا سال اول هجرت، نماز مغرب، سه ركعت و باقي نمازها دو ركعت گزارده مي شد و از سال اول هجرت، نماز سفر، به حال خود باقي ماند و مقرر شد كه در حضر، نمازهاي ظهر و عصر و عشاء، چهار ركعت باشد. با اين همه، نمي توان تاريخ تشريع نمازهاي پنجگانه را به نحو قاطع، تعيين كرد.» [1] .