در شب عاشورا كه در خيمه و خرگاه حسيني، چشمان زنان و دختران با خواب آشنا



[ صفحه 314]



نبود و قلبهايشان نگران و مضطرب در سينه ها مي تپيد، حضرت زينب در آن اوج نگراني ها و دلهره ها و با تصوير وحشتناكي كه از فردا وجود داشت، آن شب را تا به صبح، به نماز ايستاد.

سكينه دختر امام حسين (عليه السلام) در اين باره مي فرمايد:

و اما عمتي زينب فانها لم تزل قائمة في تلك الليله في محرابها تستغيث الي ربها.

«اما عمه ام زينب در آن شب پيوسته در محراب عبادتش ايستاده، و با خداي خود راز و نياز مي نمود.»