در اينجا به نقل روايتي كه بيانگر موقعيت ممتاز عبادي آن بزرگوار است، مي پردازيم:

ان زينب ما تركت تهجدها لله تعالي طول دهرها حتي ليلة الحادي عشر من المحرم [1] .

«زينب در تمام عمر تهجدهاي شبانه را هرگز ترك نكرد، حتي در شب يازدهم محرم.»

اين روايت نشان مي دهد كه حضرت زينب (عليها السلام)، شب زنده داري در پيشگاه خدا را به عنوان يك برنامه ي اصلي و قطعي در زندگاني خويش قرار داده، حتي در شبي همانند شب يازدهم محرم كه حساسترين شب عمر اوست، راز و نياز و نماز به درگاه خدا را رها نمي كند.

امام سجاد (عليه السلام) مي فرمايند:

رايتها تلك الليله تصلي من جلوس. [2] .

«عمه ام زينب را در آن شب ديدم كه نمازش را نشسته مي خواند.»

در روز عاشورا و در آخرين وداع، امام حسين (عليه السلام) سخن جاودانه و ارزنده اي خطاب به زينب بر زبان جاري نمود، او فرمود:

يا اختاه لا تنسيني في نافله الليل [3] .

«خواهرم! هنگام نماز شب، مرا فراموش نكني!»