عصر روز تاسوعا هنگامي كه لشكر دشمن، به سوي خيمه و خرگاه امام حسين حمله ور گرديد، امام حسين (عليه السلام) به برادر رشيد خود حضرت ابوالفضل فرمودند: «به سوي آنها برگرد، بلكه بتواني جنگ را به فردا موكول سازي و امشب را از آنها مهلت بگيري تا به درگاه خدا به نماز بايستيم، او را صدا بزنيم و در پيشگاه او استغفار نماييم.»(لعلنا نصلي لربنا الليله و ندعوه و نستغفره.)



[ صفحه 303]



آن گاه امام فرمودند:

فهو يعلم اني كنت قد احب الصلاة و تلاوة كتابه و كثرة الدعاء و الاستغفار. [1] .

«خدا مي داند كه من نماز را دوست دارم و همچنين خواندن قرآن، و زياد دعا كردن و استغفار در پيشگاه خدا را.»

آن شب در حالي كه در ميان لشكريان يزيد، سخن از قتل ها، غارت ها، جايزه ها و پست ها و مقام ها بود، اصحاب امام حسين مشغول نماز و راز و نياز و دعا و استغفار بودند. زمزمه ي نماز و همهمه ي دعا از خيمه هاي آنها همانند همهمه ي كندوي زنبوران به گوش مي رسيد. آن شب را ياران حسين (عليه السلام) اين گونه به پايان رساندند. [2] .