ابن ماجه ي قزويني در كتاب سنن خويش كه يكي از كتابهاي ششگانه ي مورد قبول اهل سنت است، حديثي را از اميرمؤمنان نقل مي كند. او مي گويد حضرت فرمود:

انا عبدالله و اخو رسوله و انا الصديق الاكبر لا يقولها بعدي الا كذاب صليت قبل الناس بسبع سنين. [1] .

«من بنده ي خدا و برادر فرستاده ي او و صديق اكبرم، هيچ كس بعد از من اين لقب را به خويش نسبت نمي دهد مگر فرد دروغگو، پيش از ديگران به مدت هفت سال نماز خواندم.»

زيد بن ارقم مي گويد:

اولين كسي كه با پيامبر نماز خواند، علي (عليه السلام) بود.

احمد بن حنبل يكي از چهار امام اهل سنت مي گويد: اميرمؤمنان چنين مي فرمود:

اللهم لا اعترف ان عبداً من هذه الامه عبدك قبلي غير نبيك [2] .



[ صفحه 286]



«خدايا من غير از پيامبر كسي را نمي شناسم كه قبل از من تو را عبادت كرده باشد».

ارتباط علي (عليه السلام) با نماز از دو بعد ديگر نيز قابل دقت است.