فجر تا سينه ي آفاق شكافت

چشم بيدار علي خفته نيافت



رابطه ي علي (عليه السلام) و نماز رابطه اي تنگاتنگ و جاودانه است. نمازهاي عاشقانه ي علي، مناجاتهاي خالصانه ي او ،انجام هزار ركعت نماز در يك شب و نمازهاي شب او، گواهي است بر اين مدعا.



[ صفحه 285]



اگر ما تاريخ نماز را مطالعه كنيم، در اولين سطرش نام علي (عليه السلام) به چشم مي خورد. پيوند علي با نماز از مسجدالحرام شروع گرديد و لحظه به لحظه مستحكم تر شد و تا پايان عمر هرگز قطع نشد، تا اينكه در مسجد و در حال سجده به لقاي پروردگار و معبود خويش شتافت.

علي (عليه السلام) ساعات متمادي از شبانه روز را سرگرم عبادت و مناجات با پروردگار بود. به تعبير ظريفتري مي توانيم بگوييم كه علي هميشه در حال نماز بود، علي در غير نماز هم با نماز بود، يعني حالت توجه به خدا كه در نماز، به اوج خود مي رسد، اين حالت هميشه با علي بود.