نمازگزار در ركعتهاي سوم و چهارم مخير است كه سوره ي مباركه حمد را بخواند و يا اين ذكر شريف را كه به تسبيحات اربعه معروف است، بخواند.

«سبحان الله و الحمدلله و لا اله الا الله و الله اكبر» [1] .

در تسبيحات اربعه، نمازگزار ابتدا تسبيح و تنزيه خدا مي كند، سپس ستايش و ثنا را مختص خدا دانسته، آن گاه اقرار به وحدانيت خدا مي نمايد و در پايان به عجز و



[ صفحه 225]



ناتواني خود در توصيف خدا اعتراف مي كند.

تسبيحات اربعه، داراي چهار مطلب اساسي است، مطالب قابل دقت و توجهي كه اين ذكر را به جايگاهي رسانده است كه در ركعات سوم و چهارم مي تواند جانشين سوره ي مباركه حمد با آن همه اهميتش شود. آنچه نسبت به عظمت خدا گفته مي شود در همين چهار تسبيح نهفته است.