«نه راه كساني كه مورد خشم تو واقع شده و نه راه گمراهان.»

بعضي از مفسران منظور از المغضوب عليهم را يهود و منظور از الضالين را نصارا دانسته اند. گرچه صفحات تاريخ از لجبازي هاي قوم يهود، در برابر حق و حقيقت سياه است، ولي به نظر مي رسد، ذكر اينها از باب نمونه باشد، زيرا در برخي روايات از ناصبيان (اهانت كنندگان به مولاي متقيان و اهل بيت (عليهم السلام)) نيز به عنوان المغضوب عليهم نام برده شده است.

به هر صورت، نمازگزار از خداوند مي خواهد كه او را به صراط المستقيم راهنمايي نمود، همچنان او را در اين مسير، پايدار و ثابت قدم داشته، از لغزش ها باز دارد. او مي خواهد پيوسته در مسير كساني باشد كه مشمول عنايات و انعام الهي هستند و از اينكه با اعمال ناپسند خود مورد خشم الهي واقع شود و در مسير چنين افرادي روان گردد و يا از صراط مستقيم منحرف شده، در زمره ي گمراه درآيد، به شدت ناراحت است. او از خداوند مي خواهد كه در زمره ي چنين افرادي قرار نگيرد و همراه چنين افرادي نباشد.



[ صفحه 213]