عامل ديگري كه از رونق نماز جماعت مي كاهد و متأسفانه بعد از انقلاب نيز تشديد پيدا كرده، در نظر گرفتن مسائل به اصطلاح خطي و جناحي در امر اقامه ي نماز است. برخي انتظار و توقع دارند كه امام جمعه يا جماعت در جريان خاصي حركت نمايد و آن چيزي را بگويد كه آنها مايل هستند.

اگر حضور افراد در نماز جمعه و جماعات بر اين مبنا باشد، خواسته و ناخواسته به كم رنگ شدن اجتماعات منتهي مي گردد. لذا در امر اقامه ي نماز جمعه و جماعت بايد اين سعه ي صدر را داشته باشيم كه خواه امام جمعه و جماعت سخن و نظر مرا ابراز دارد يا ندارد و خواه از جرياني كه من وابسته به آن هستم حمايت نمايد و يا نكند، بدور از همه ي اين مسايل، نماز جمعه و جماعاتمان را باشكوه برگزار نماييم.

البته شخص امام جمعه و يا جماعت نيز بايد به اين نكته توجه داشته باشد. سخن و برخورد او نبايد به گونه اي باشد كه منجر به بي رونقي نماز و كم رنگي اجتماع مسلمانان گردد. او بايد عنايت داشته باشد كه او امام الكل است و به عنوان محور همه ي



[ صفحه 134]



مطرح است. او بايد با سعه ي صدر و با برخوردهاي سازنده، زمينه ي حضور همه را در نماز فراهم سازد و مشوق آنها گردد و مراقب باشد به گونه اي عمل نشود كه عده اي از اهل محل و يا شهر احساس نمايند بي محور و حامي هستند.

ائمه ي محترم جمعه و جماعات و روحانيت معظم بايد به مسؤوليت عظيم خويش عنايت داشته باشند و خود را در جريانات سياسي و اختلافات محلي و درگيري با جناحها داخل ننمايد، تا در مجموع، همه ي مردم، نماز جمعه و جماعت را مربوط به خود، اسلام و تجلي گاهي از وحدت اسلامي بدانند و سعي نمايند با حضور گسترده ي خود در برپايي نمازهاي باشكوه سهيم و شريك گردند.



[ صفحه 135]