به اميرمؤمنان اطلاع دادند كه گروهي در نماز جماعت حاضر نمي شوند، حضرت در مسجد حضور يافتند و ضمن ايراد سخناني فرمودند:

گروهي در نماز جماعت مساجد ما شركت نمي كنند! از اين به بعد آنها با ما هم آب و غذا نشوند و با ما مشورت ننمايند و حق ازدواج با ما را ندارند، تا زماني كه در نماز جماعت ما حاضر شوند.

بعد از فرمايش اميرمؤمنان، مسلمانان نيز با آنها قطع رابطه نمودند و اين عمل موجب تنبه آنها گرديد و باعث شد در نماز جماعت حضور پيدا كنند. [1] .

بديهي است براي تنبه افرادي كه از روي بي اعتنايي از اجتماع مسلمانان روي گردان هستند و اين عمل آنان موجب كم رونقي اجتماع مسلمانان مي گردد. بايد اين گونه رفتار نمود، تا لحظه اي به خود آمده، ضمن پي بردن به عواقب كار خود متنبه گردند.

[1] عن ابي عبدالله (ع) ان اميرالمؤمنين (ع) بلغه ان قوماً لايحضرون الصلاة في المسجد فخطب فقال ان قوماً لايحضرون الصلاة معنا في مساجدنا فلا يؤاكلونا و لا يشاربونا و لا يشاورونا و لا يناكحونا و لا يأخذوا من فيئنا شيئا او يحضروا معنا صلاتنا جماعه و اني لاوشك ان امر لهم بنار تشعل في دورهم فاحرقها عليهم او ينتهون. قال فامتنع المسلمون عن مؤاكلتهم و مشاربتهم و مناكحتهم حتي حضروا الجماعه مع المسلمين. (وسائل / ج 5 / روايت 6318).