چرا در وصيت نامه هايمان فقط مسائل مادي را مطرح مي كنيم؟ البته طرح آنها نيز خوب و لازم است، مخصوصاً در مورد اغنياء، زيرا ممكن است تا حدود زيادي جلو اختلافات و جنگ و دعواها را بگيرد. ولي آنچه شايسته است در وصيت نامه مورد توجه واقع شود، وصيت به پرداخت حق الله و حق الناس است. ما بايد در انديشه ي ايفاي آنها باشيم و نگران از باقي ماندن حق الله و حق ديگران از اموالي كه جمع نموده ايم بر گردنمان و رفتن به دوزخ به خاطر ديگران!

به راستي چرا تمام دلهره ها و نگراني هاي ما براي مسائل مالي و مادي است؟ برادر! خواهر! چرا در وصيت نامه ات نمي نويسي: دخترم! پسرم! من آنچه دارم از بركت مسجد و نماز دارم، اگر مي خواهيد از شما راضي باشم و روحم شاد باشد، سعي كنيد نمازتان را در اول وقت بخوانيد.

وصيت نامه ي حضرت امام (ره) الگو و درس خوبي براي ماست، با اينكه حضرت امام در زمان حياتشان در بيانات و آثار خود ناگفته اي را باقي نگذاشتند و از آنچه مايه ي



[ صفحه 101]



خير و سعادت امت و ملت است چيزي را فروگذار نكردند. اما باز در وصيت نامه ي خود يك دوره معارف و حقايق و راه حلها و توصيه هاي ارزنده را مطرح فرمودند. چرا ما در وصيت نامه هايمان چنين مطالبي را نمي نويسيم؟ چرا ما فرزندان خود را دعوت به صلاح و سداد نمي كنيم؟! شايسته است از پيشوايان بزرگوار خود الگو بگيريم و به آنها تأسي كنيم.

پيشوايان معصوم ما در وصاياي خود، همواره فرزندان و نزديكان خود را به آنچه مايه ي خير و صلاح آنهاست، از جمله نماز توصيه مي نمودند. [1] .

- اميرمؤمنان (عليه السلام) در وصيت نامه ي عمومي خود، توصيه و سفارش به نماز مي فرمايند: الله الله في الصلاة فانها عمود دينكم . [2] .

«خدا را! خدا را! نسبت به نماز، زيرا نماز ستون دين شماست.»

- امام مجتبي (عليه السلام) مي فرمايند: هنگامي كه مرگ پدرم نزديك گرديد، به من رو كرد و وصيت خود را اين چنين شروع نمود:

اوصيك يا بني بالصلاة عند وقتها و الزكوة في اهلها عند محلها و الصمت عند الشبهه. [3] .

«فرزندم تو را سفارش مي كنم كه نماز را به موقع بخواني و زكات را به اهلش بپردازي و در مواردي كه مطلب براي تو روشن نيست، سكوت نمايي.»

- امام صادق (عليه السلام) هنگام وفاتش دستور مي دهند، همه ي بستگانشان را در كنار بستر او حاضر سازند. آن گاه در جمع آنها مي فرمايند:

ان شفاعتنا لا تنال مستخفاً بالصلاة . [4] .



[ صفحه 102]



«شفاعت ما به كساني كه نماز را سبك بشمارند نمي رسد.»