يكي از مسؤوليت هاي اولياء، آموزش نماز به فرزندان است كه اين كار بايد به تدريج صورت پذيرد.

امام صادق (عليه السلام) مي فرمايد:

هنگامي كه كودك سه ساله شد لا اِلهَ اِلاّ اللّه را به او بياموزيد و از او بخواهيد آن را بازگو كند. وقتي كه سن او از سه سالگي گذشت، به او گفته شود جمله مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللَّه را بازگو كند و هنگامي كه چهار سالش تمام گرديد، به او گفتن صَلَّي اللَّهُ عَلي مُحَمَّدٍ وَ عَلي آلِه را ياد داده و در پنج سالگي از دست چپ و راستش سؤال نماييد، آن گاه رو به قبله نشستن را يادش بدهيد و از او بخواهيد سجده نمايد و هنگامي كه هفت سالش كامل گرديد به او بگوييد:



[ صفحه 98]



دست و صورتت را بشوي و نماز بخوان. [1] .

اين برنامه ي زمان بندي شده ي تربيت ديني است كه متأسفانه ما در اين زمينه فقيريم، لذا از متخصصان و كارشناسان امور تربيتي و هنرمندان بايد خواست كه ابزار و زمينه هاي اجراي موفق اين برنامه را فراهم سازند و غذاي فكري كافي و مناسب براي فرزندان در مقاطع و سنين مختلف آماده نمايند.

اين حديث به ما مي آموزد كه جوامع اسلامي و مسلمانان بايد كودكان خود را از آغاز سنين كودكي در فضاي معنوي توحيد قرار دهند و آنها را با توحيد و نبوت و ولايت و نماز آشنا و مأنوس سازند. چنانچه فرزند از آغاز بدين گونه، تربيت نشد و تحت توجه قرار نگرفت و در كانون خانواده، هنگامي كه ذهن و باور او آماده ي پذيرش توصيه هاي پدر و مادر بود، از اين فرصت استفاده نشد و كودك چيز مفيدي نياموخت، بديهي است كه پس از آن، انجام كار آموزشي و تربيتي بسيار سخت و مشكل خواهد بود.

امام صادق (عليه السلام) در حديث ارزنده اي مي فرمايد:

بادروا احداثكم بالحديث قبل ان تسبقكم اليهم المرجئه. [2] .

«پيش از آنكه ديگران به سراغ فرزندان شما بيايند، فرزندانتان را با احاديث ما دريابيد.» لذا برنامه هاي تربيتي اسلام براي سعادت فرزندان از دوران قبل از تولد كودك آغاز مي گردد و نه از دوران جواني و بالاتر!



[ صفحه 99]