حديث بسيار تكان دهنده اي داريم، كه نقل آن مفيد است:

پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله) روزي نگاه مباركشان به گروهي از كودكان افتاد. فرمودند:

ويل لاطفال آخر الزمان من آبائهم

«واي بر احوال فرزندان آخرالزمان از دست پدرانشان.»

سؤال كردند: يا رسول الله (صلي الله عليه و آله) از دست پدران مشركشان؟ فرمودند:

لا من ابائهم المؤمنين «نه، از دست پدران مؤمن و مسلمانشان». زيرا:

لايعلمونهم شيئا من الفرائض و اذا تعلموا اولادهم منعوهم

«چيزي از واجبات و فرائض را به فرزندانشان نمي آموزند و اگر فرزندي شخصاً براي ياد گرفتن احكام اقدام نمود (يا به مسجد و يا جلسه ي مذهبي گام نهاد) او را از



[ صفحه 96]



اين كار (با بهانه هاي مختلف) باز مي دارند.»

و رضوا عنهم بعرض يسير من الدنيا «و به بهره ي بسيار اندكي از دنيا براي آنها راضي مي شوند.»

به جاي تشويق او براي حضور در مسجد و نماز و برنامه هاي سودمند مذهبي، او را به كارهاي دنيوي، با بهره اي اندك مي گمارند و از اين بهره اندك مادي خوشحال هستند!

آن گاه پيامبر مي فرمايد: فانا منهم برئ و هم مني براء [1] .

«من از آنها بيزارم و آنها نيز از من بيزارند.»

پناه مي بريم به خدا از چنين فاجعه اي كه پيامبر از ما بيزار باشد!

چگونه پدر مي تواند نسبت به ديانت و معنويت فرزندش بي توجه باشد. و تنها مسؤوليت خود را تأمين امور مادي او بداند. يعني تأمين معاش او به عهده ي پدر، ولي تربيت روح و انديشه ي او در اختيار ديگران باشد!

در اينجا سخني با همه ي پدرها و مادرهاي عزيز داريم: پدرها! مادرها! اگر مي خواهيم فرزندانمان در راه سعادت گام بردارند، اگر مي خواهيم خدمتگزار به ملت و مردم باشند، اگر مي خواهيم رفيق و همراهمان باشند، اگر مي خواهيم مايه ي آبرويمان گردند و به اصطلاح عصاي دستمان باشند و نه چماقي بر سر و در يك جمله انسان مفيدي باشند، بياييد همه با هم از درون منزل ها شروع نماييم و فرزندان خود را با نماز تربيت كنيم، آنها را با مسجد آشنا سازيم و مسجدي بار آوريم كه صلاح دنيا و آخرت ما در اين امر است. در اين صورت خود و آنها را بيمه نموده و از افتادن در دامهاي خطرناك شياطين دورشان ساخته ايم.

بديهي است در مقيد بودن آنها به نماز و مسجد، آثار ارزشمند فراواني براي آنها و ما نهفته است و حتي در حديث داريم كه بسياري از لغزشهاي پدران و مادران با انجام امور فرزندان جبران مي شود.



[ صفحه 97]



والدين محترم! فرزند اهل نماز، در مقابل پدر و مادر نمي ايستد، گستاخانه با او سخن نمي گويد و بي ادبي نمي كند و اما اين فرزند بي نماز است كه در مقابل مادر قد خميده اي كه جواني و نشاط و داروندارش را به پاي رشد او نثار كرده است، مي ايستد و با حركات ناپسندش او را به سخره مي گيرد! و گاهي بر او اخم مي نمايد و دل او را به درد مي آورد.

پدر و مادر گرامي! براي مبارزه ي با شياطين و رهايي از دامهاي آنها، بايد فضاي اقامه ي نماز را ايجاد نماييم. هر خانه يك سنگر شود. در آن صورت براي شياطين، مقابله با همه ي خانه ها قطعاً مشكل و شايد غيرممكن باشد.

والدين گرامي! هنگامي كه به مسجد مي آييد فرزندان خود را به همراه بياوريد، دست فرزندان و كودكان و نوادگان خود را بگيريد و به نماز جمعه بياوريد. قبل از آنكه فرزندتان بر اثر دسيسه هاي شيطاني از دست شما بپرد و اگر به هر شكل پريده است، دل او را به دست آوريد، با خدا آشتي اش بدهيد و با مسجد مرتبطش كنيد.