كسي كه به عنوان كارگزار نظام اسلامي در مركزي مشغول خدمت است، موظف است:

اولاً در نماز جماعت حضور داشته باشد.

ثانياً از هر گونه تلاشي در طريق اقامه ي نماز كوتاهي نورزد و از امكانات و اختياراتي كه نظام در اختيار او قرار داده است براي حاكميت نماز استفاده نمايد و چنانچه استفاده نكند مسؤول است، زيرا هدف نظام و جهت گيري آن خير است و در رأس تمامي امور خير نماز قرار دارد. براستي آن مدير كلي كه در اداره ي او، نماز جماعت برگزار مي گردد ولي خود در آن حضور پيدا نمي كند و براي اقامه ي نماز در حد يك كار معمولي وقت و سرمايه نمي گذارد، او چگونه مي تواند كارگزار نظامي باشد كه از اهداف و ويژگي هاي آن برپاداشتن نماز است.

چقدر زيبا و سزاوارست كه نهادها و دستگاه هاي ما و مسؤولان آنها در انديشه ي اقامه ي نماز باشند. چقدر زيباست صدا و سيماي ما بخشي از برنامه هاي جذاب و خوب خود را به نماز اختصاص دهد و مبلّغ آن باشد. چقدر زيباست كه مردم ما در صفوف نماز جماعت، مديران و مسؤولان را همواره در كنار خود ببينند. چقدر زيباست كه فضاي ادارات ما فضاي نماز باشد، زيرا نماز حافظ و نگهدارنده ي ما و بازدارنده ي ما از فحشاء و منكر است. نماز وسيله ي تقرب به خدا و مورد سفارش انبياست.

بسيار ناپسند و زشت است در مركزي كه مربوط به نظام اسلامي است نماز برپا شود، اما بي رونق و بي شكوه باشد. در مدرسه اي نماز اقامه گردد، اما مدير و مربيان و دبيران در آن حضور نداشته باشند. البته بسياري اهل نماز و عبادت هستند، اما چرا اين عبادت را در جهتي انجام نمي دهند كه هم عبادت باشد و هم اقامه ي عبادت. هم نماز باشد و هم اقامه ي نماز. چقدر زيبا و لذت بخش است كه دانشجوي ما ناظر



[ صفحه 69]



ايستادن استاد خويش در كنار خود، در صف نماز جماعت باشد و يا مردم يك شهر يا يك بخش شاهد حضور فرماندار و بخشدار خود در نماز جماعت مسجد خود باشند.