منظور از اقامه ي نماز بعد از استقرار حكومت چيست؟ همان گونه كه قبلاً مطرح



[ صفحه 65]



گرديد، اقامه ي نماز به صورت فردي وابسته به حكومت نيست، زيرا در حاكميت كفر هم ممكن است كسي نمازش را بخواند. آنچه از آيه ي فوق به دست مي آيد اين است كه وقتي مؤمنان حكومت يافتند، در مرحله ي اول بايد تلاششان در جهت ترويج و حاكميت نماز متمركز گردد. در ادارات، كارخانه ها، بازارها و همه جا نماز رسميت پيدا كند و با شكوه اقامه گردد.

اقامه ي نماز در بعد اجتماعي كه محصول حكومت ديني است، يعني تبليغ و تبيين نماز، تشويق مردم به نماز، فراهم ساختن زمينه هاي اقامه ي نماز، توسعه ي نماز، گرم شدن بازار نماز، شلوغي و پر رونقي مساجد و نمازهاي جمعه و جماعت، حضور و تظاهر نماز و افزايش نماز خوانان در جامعه.

آيا مطلبي غير از اين، از اين آيه ي شريفه مي توان فهميد؟! البته روشن و آشكار است كه اين حاكميت چنانچه در رأسش امام زمان (عليه السلام) باشد، در چنين حاكميت و حكومتي اين آيه ي شريفه، تبلور كامل پيدا مي كند و در حد اعلاي خودش محقق مي گردد. به طور قهري، در حكومتهايي كه زمينه ساز آن حكومت هستند، آهنگ حركت حكومت بدين سمت و در جهت تحقق بخشيدن به اين آيه ي شريفه است. بنابراين آيه ي ذكر شده به مواردي كه مفسران ذكر نموده اند و حتي اهل بيت اختصاص ندارد، هر چند اهل بيت نمونه ي اعلاي آن هستند و نسبت به خودشان حتي در زماني كه داراي قدرت ظاهري نبودند، اقامه ي نماز را در حد اعلا داشتند و نمازهاي آنها نابترين و خالصانه ترين نمازها و نيايش ها بود.، اما اينكه امام در تفسير آيه مي فرمايد: نَحنُ هُم «ما مصداق اين آيه ي شريفه هستيم»، قطعاً اين اقامه ي نماز غير از آن اقامه ي نماز فردي و شخصي و داخل خانه است. منظور امام اين است كه در زمان قدرت و مكنت از تمام قدرتمان در راه تبليغ و ترويج و اقامه ي نماز استفاده مي نماييم.