در نماز به حداقل و رفع تكليف نبايد قانع باشيم. تلاش كنيم هر روز نماز بهتري اقامه نماييم. مثلا اگر مدتي فقط حواسمان در اول نماز جمع است، سعي كنيم در آخر نماز هم حواسمان جمع باشد، زيرا با خدا سخن مي گوييم. هنگامي كه نماز دارد به پايان مي رسد، از اين بابت كه صحبت هايمان دارد با خدا تمام مي شود و زمان ديدار پايان مي پذيرد، ناراحت باشيم. تلاش كنيم نماز خود را آرام آرام اوج دهيم و متعالي سازيم، اساساً بايد با خواندن نماز، نماز خود را متعالي سازيم. همان گونه كه با ورزش بدنمان را قوي مي كنيم و اين سخن را نمي پذيريم كه تا قوي نشويم ورزش نمي كنيم! فلسفه ي ورزش، قوي شدن جسم است. فلسفه ي نماز هم تقويت روح است، زيرا راهي براي تقويت روح، جز طريق نماز وجود ندارد.



[ صفحه 57]