يكي ديگر از آثار نمازهاي ناب، كمك گرفتن از نماز است.

مفسران در آيه ي شريفه وَ اسْتَعينُوا بِالصَّبْرِ و الصَّلوةِ وَ اِنَّها لَكَبيرَةٌ اِلاَّ عَلَي الخاشِعينَ. [1] چنين معنا مي كنند كه «ياري بجوييد و كمك بطلبيد از صبر (به معناي مطلق صبر يا روزه) و نماز، بدرستي كه اين نماز سنگين است، مگر بر افراد خاشع.»

اما برداشت و تفسير زيباتري از اين آيه مي توان داشت، به اين گونه كه براي حل مشكلاتتان از روزه و نماز كمك بخواهيد، اما بدانيد كمك خواستن از نماز و روزه كار هر كسي نيست! امر بسيار دشوار و بزرگي است.



[ صفحه 53]



شايد براي بسياري قبول اين مطلب كه نماز مي تواند مشكلات آنها را برطرف سازد مشكل باشد. اين باور كه با انجام دو ركعت نماز مي توان همّ و غمي را برطرف ساخت و مشكلي را آسان نمود، در افق افكار پايين ديده نمي شود، البته نپذيرفتن آن دليلي بر ناتواني نماز در حل مشكلات نيست! اكنون فراي خورشيد ما هزاران خورشيد ديگر وجود دارد، نديدن ما دليلي بر نبودن آنها نيست.

كمك گرفتن از نماز ميوه اي نيست كه دست هر كس به آن برسد، البته درخت نماز، ميوه هاي فراواني دارد كه براحتي دست هر شخصي به ميوه هاي پايين آن مي رسد و هر شخصي مي تواند از آنها بهره مند گردد، اما اين درخت ميوه هاي بهتر و شيرين تري نيز دارد كه در شاخه هاي بالاتر آن قرار دارد، چنانچه كسي مايل است از آنها بهره اي ببرد بايد حركت كند و اوج بگيريد و اينجاست كه به راز تعليم ذكر تسبيحات به حضرت زهرا توسط پيامبر مي توان پي برد. هنگامي كه او از پدر بزرگوارش درخواست كمك كار در زندگي مي نمايد، پيامبر (صلي الله عليه و آله) ذكر تسبيحات را به او مي آموزد. پيامبر مي داند كه غذاي روحي حضرت زهرا ذكر است و به وسيله ي آن خستگي از روح و تن زهرا (عليها السلام) خارج مي گردد، همان گونه كه رزمندگان اسلام با الله اكبر نيرو و نشاط مي گرفتند و مي گيرند.

شب عاشورا نيز شب استعانت از نماز است. اصحاب امام حسين (عليه السلام) در شب عاشورا با استعانت از نماز و پناه آوردن به آن قويتر، نيرومندتر و بانشاط تر شدند. كسي كه در شب عاشورا عاشقانه به ياد خداست و از نماز استعانت مي جويد، روز عاشورا ديگر برايش فرق نمي كند كه با سلاح پا به ميدان بگذارد و يا بي سلاح، با زره باشد يا بدون زره، آب بياشامد يا تشنه لب بجنگد و حسين (عليه السلام) و يارانش با استعانت از نماز و تلاوت قرآن در آن شب توانستند در روز عاشورا چنان حماسه ي جاويداني را بيافرينند.

تصور نشود كه رواياتي كه در باب رفع حاجت توسط نماز وجود دارد، روايات ضعيفي است، هر چند باور آن براي برخي مشكل است. البته اين عدم باور به عدم آگاهي و شناخت ما از نماز برمي گردد. مانند كسي كه باور نمي كند يك بمب كوچك



[ صفحه 54]



اتمي مي تواند شهري را ويران سازد و اما كسي كه اطلاع دارد مي پذيرد و بالاتر و بيشتر از آن را نيز قبول مي كند.