آشنايان با معرفت هاي حقيقي.

چنانكه در صفحات پيش اشاره شد مؤلف اين كتاب ابوحفص محمدبن محمد سُهروردي از عرفاي قرن هفتم هجري است كه در سال 632 ه.ق وفات يافته است و اين عارف غير از سهروردي معروف (شيخ اشراق) مي باشد. مشخصات چاپ اين كتاب درمبحث «احياءالعلوم! غزالي گذشت، ولي در اينجا اضافه مي كنيم كه در جلد پنجم (ملحق) احياء العلوم از صفحه 42 تا 260 يعني 218 صفحه به اين كتاب اختصاص يافته است.

باب چهل و ششم، درباره ي آداب شب خيزي و آداب خوابيدن است و باب چهل و هفتم، در آداب بيدار شدن از خواب، براي شب خيزي و كيفيّت عبادت شب، و باب چهل و هشتم در تقسيم اوقات در امر تهجد است. در باب چهل و هفتم ضمن بحث مطلبي آورده است كه آنرا بشكل خلاصه ترجمه ذيلا مي آوريم:

«از آداب مهم بيدار شدن براي نماز شب آن است كه انسان باطناً متوجّه خدا باشد و در آن حال (لحظه بيدار شدن) به چيزي جز خدا نينديشد. براي اين كار



[ صفحه 156]



مثالي مي زنيم. كودكي را فرض كنيد كه به چيز معيني دلبستگي كامل دارد و هرگز آنرا فراموش نمي كند. وي در اولين لحظه بيداري از خواب فقط به ياد آن چيز است. نمازگزار شب خيز هم بايد چنان دلبستگي به خدا پيدا كند كه در خواب و بيداري به ياد او باشد و در اوّلين لحظه چشم گشودن از خواب جز به وي نينديشد» [1] .