اين كتاب تاليف سيدمحمود امامي اصفهاني است كه به زبان فارسي نوشته شده و دوره آن سه جلد در دو مجلد است كه به سال 1350 شمسي به وسيله انتشارات «جهان» به قطع وزيري چاپ شده است.

جلد اول آن 180 صفحه و جلد دوم 499 صفحه و جلد سوم 513 صفحه است كه به ترتيب شامل 25 و 55 و 42 مجلس مي باشند.

مجلس سي و چهارم و سي و پنجم از جلد سوم در فضيلت نماز است كه در ضمن سي و سه صفحه (389 تا 422) مندرج است و اينك دو قسمت از مطالب آنرا ذيلا مي آوريم:

«حضور قلب - سيد جزائري در «اَنْوارُ النٌّعمانيّة» مي نويسد كه شخصي براي من نقل كرد كه من يك روز پيش خود خيال كردم كه در حديث دارد: هركه دو



[ صفحه 135]



ركعت نماز با حضور قلب بخواند، خدا او را عذاب نمي كند. با خود گفتم به مسجد كوفه مي روم و دو ركعت نماز با حضور قلب مي خوانم. رفتم و مشغول نماز شدم. دفعتاً يادم آمد كه چرا مسجدي به اين بزرگي بايد منار و گلدسته نداشته باشد؟! و در اين خيال بودم كه اگر باني پيدا شود، گچ و آجر از كجا بايد بياورند؟ بنّا چه كسي باشد؟ قد و اندازه آن چقدر باشد؟».

«يك وقت سلام نماز را دادم و متوجّه شدم كه من هنوز در خيال ساختن مناره بوده ام! اما اگر كسي در نماز به فكر و خيال امور آخرت بيفتد و متذكر عذاب و عقاب خدا بشود يا به فكر صدقه دادن و يا عمل خير ديگري باشد، باعث فضيلت و شرافت آن نماز مي شود (و به حضور قلب لطمه اي نمي زند)».