اين كتاب نيز از آية الله شهيد دستغيب شيرازي است كه در دو جلد به زبان فارسي تأليف شده و چاپ هاي متعددي به قطع جيبي و وزيري و... دارد.

در جلد دوم كتاب سي و ششمين گناه كبيره را «ترك عمدي نماز» ذكر كرده است كه در قطع جيبي از صفحه ي 245 تا صفحه ي 271 (حدود 26 صفحه) بحث كرده و تمام بحث در تحت عناوين زير است:

ترك عمدي نماز، وعده ي عذاب در قرآن، پانزده اثر دنيوي و اخروي براي ترك نماز، مهم ترين واجب الهي، كمك به تارك نماز، ترك نماز چند قسم است - نماز اول وقت، شرائط قبولي، حضور قلب، برطرف ساختن موانع، قضاي نماز فوت شده. و اينك براي نمونه جملاتي از آن را ذيلا نقل مي كنيم [1] .:

«سي و ششم از كبائر منصوصه (تصريح شده در اسلام) ترك نماز از روي



[ صفحه 119]



عمد است. چنانكه در روايت صحيح عبدالعظيم(ع) از حضرت جواد و حضرت رضا و حضرت كاظم و حضرت صادق(ع) به آن تصريح شده است؛ همچنين در روايت منقوله از اميرالمؤمنين(ع) به كبيره بودنش تصريح گرديده است چون وجوب نماز از احكام بديهي و ضروري اسلام است، پس كسي كه از روي انكار نماز نخواند، كافر و از دين اسلام بيرون است، زيرا انكار نماز انكار رسالت و قبول نداشتن قرآن مجيد است، البته چنين كسي كافر است و اگر منكر وجوب نماز نباشد و حق بودن قرآن و رسالت خاتم الانبياء(ص) را قبول داشته و معتقد است كه نماز از طرف خدا واجب شده است، لكن از روي تنبلي و مسامحه كاري، ترك مي كند، چنين شخصي فاسق است».

«اخباري كه در كافر بودن ترك كننده ي نماز رسيده ناظر به صورت اوّل و اين قسم اخبار زياد و مضمون همه يكي است [2] و حضرت صادق(ع) هنگام وفاتش فرمود به شفاعت ما اهل بيت نمي رسد كسي كه نماز را سبك شمارد (كافي)» [3] .

ترك نماز چند قسم است [4] .:

1- ترك نماز به طور كلي از روي انكار... كه ترك كننده ي آن چون منكر ضروري دين است كافر شده است...



[ صفحه 120]



2- ترك نماز بطور كلي... بواسطه مسامحه كاري و كم اعتنائي به امور اخروي و اشتغال به شهوات و امور دنيوي است، اين قسم از ترك نماز موجب فسق است (و صاحبش) گناه كبيره اي مرتكب شده است...

3- ترك نماز دربعضي اوقات در اثرضعف ايمان و كم اعتنائي به امر آخرت كه گاهي نماز مي خواند و گاهي ترك مي كند يا در اثر اهمّيّت ندادن به اوقات نماز آنرا در وقت ترك مي كند به خيال آنكه درخارج وقت قضاء نمايد... چنين شخصي از ضايع كنندگان نماز و سبك شمارندگان آن است،... حضرت صادق(ع) مي فرمايد: رسول خدا(ص) فرمود: «كسي كه نماز واجب را پس از گذشتن وقتش بخواند، آن نماز بالا مي رود در حاليكه تاريك و وحشت آور است و بخواننده خود مي گويد مرا ضايع ساختي، خدا تو را ضايع سازد» و فرمود: «نخستين چيزي كه در قيامت از بنده سئوال مي شود نماز است، پس اگر نمازش پاكيزه باشد تمام اعمالش پاكيزه (و مقبول) است و اگر نمازش خراب باشد ساير اعمالش هم قابل قبول نيست» [5] .

بايد موانع برطرف شود [6] .

سزاوار است (انسان) از كيدهاي شيطان دوري جسته و از آن چه مانع قبولي عبادت است پرهيز كند كه از آن جمله عجب است يعني عمل خود را بزرگ ديدن و خوب دانستن و خود را مستحق و سزاوار مقام ديدن و ناز كردن، از



[ صفحه 121]



جمله موانع قبولي نماز، ندادن زكات و حقوق واجبه است؛ همچنين حسد ورزيدن، تكبر كردن، غيبت نمودن، حرام خوردن، شراب آشاميدن و براي زنها، نشوز يعني از اطاعت واجب شوهر بيرون رفتن مانع بزرگي براي قبولي نماز است. بنابراين سزاوار است كه انسان از هر چيزي كه اجر و ثواب نماز را كم مي كند، بپرهيزد. مثلا در حال كسالت و سنگيني از جهت خواب يا غفلت، نماز نخواند، و نيز شتاب نداشته باشد. و در حال دفاع از بول و غايط و باد نباشد و چشم به آسمان يا جاي ديگر ندوزد، سزاوار است آن چه كه سبب زياد شدن اجر و بلندي درجه است انجام دهد. مانند بكار بردن بوي خوش و پوشيدن پاكيزه ترين لباس و در دست كردن انگشتر عقيق و شانه نمودن موها و مسواك كردن دندانها و غيره».