«ناگفته نماند كه دربين نمازهاي مستحبي از همه بافضيلت تر و با اثرتر «نوافل يوميّه»، خصوصاً نافله شب است كه يازده ركعت و وقت آن نصف دوم شب تا طلوع فجر مي باشد، آيات و روايات درباره ي فضيلت سحرخيزي و نماز شب و استغفار در سحر، بسيار است. خلاصه هركس به هر مقامي كه رسيده به بركت سحرخيزي بوده [1] چنانكه از آيه شريفه، اين مطلب استفاده مي شود:

«و پاره اي از شب را بيدارباش به نماز خواندن. و اين واجبي است (زايد بر نمازهاي يوميه) براي تو، اميد است كه پروردگارت تو را به مقام محمود برساند» [2] يعني مقامي كه در آن تمام مردم تو را ستايش كنند و آن، مقام شفاعت كبري است».

«از اين آيه استفاده مي شود كه نماز شب، تنها براي رسول خدا(ص) واجب بوده براي آسان كردن كار امت، واجب نشده بلكه مستحب مؤكد است، يعني اگر شب را تا صبح بخوابند و نماز شب را ترك كنند، عذابي ندارند ولي برايشان محروميّت هاي جبران ناپذيري است، از رسيدن به مقامات و درجات، كه اساس آنها شيعه آل محمد شدن است... حضرت باقر(ع) مي فرمايد: كسي كه ايمان به



[ صفحه 118]



خدا و روز جزا دارد نبايد شب را روز كند مگر اين كه نماز شب را بخواند [3] و در توقيع مبارك حضرت حجة بن الحسن(عج) به ابن بابويه سه مرتبه تأكيد مي فرمايد كه بر تو باد به نماز شب «و عليك بصلوة الليل» [4] .

مؤلف كتاب پس از ذكر مطالب بالا سحرخيزي را در آيات قرآن و خواص نماز شب و كيفيت آن را توضيح داده است و اشعاري به تناسب نقل مي كند [5] .