احمد امين كتابي به نام «الاخلاق» به زبان عربي تأليف كرده است كه مطالعه ي آن براي اهل فن مفيد مي باشد. چاپ نهم اين كتاب در سال 1967 ميلادي در مصر به قطع وزيري در 233 صفحه انجام گرفته است.

درباره ي نماز بالخصوص چيزي در اين كتاب نيامده است، ولي درباره ي عبادات مطالبي دارد كه چند جمله از آن را ذيلا ترجمه مي كنيم: [1] .

مؤلف تحت عنوان «وظائف انسان نسبت به خدا» مي نويسد: «وظيفه ي ماست كه خدا را دوست بداريم و در اين حال بزرگش بشماريم و سپاسش داريم. آري دوستش مي داريم زيرا او منبع هرخير و كمال است، آنچه از هستي و قدرت داريم از عنايات و امدادهاي اوست. دوستش مي داريم زيرا وجود كاملي است كه كمالش بي نهايت است».

«خدا دوستي در ذات ما سرشته شده است هر انساني بطور فطري در مي يابد كه خدا را دوست مي دارد و در شدائد به وي پناهنده مي شود و براي برطرف



[ صفحه 115]



ساختن سختي ها و مشكلات به درگاهش ملتجي مي گردد و با همين پناهندگي است كه در مصيبت هاي طاقت فرسا، قلبش تسلّي مي يابد و در ميدان عمل شجاع و نيرومند مي گردد و در اثر همين توجّه قلبي است كه در موارد لزوم در راهش فداكاري مي كند و براي اعلاء كلمه اش حماسه ها مي آفريند».

«يكي از نشانه هاي خدا دوستي، پرستش به اشكال گوناگون است و بهترين نوع عبادت آن است كه حرارت باطني و شوق قلبي انگيزه ي آن باشد و مظهري از مظاهر اخلاص و اطاعت خدا به شمار آيد وگرنه عبادت ما، حركاتي بيش نبوده و پيكري بي روح خواهد بود».