بانگ نماز و اقامه به پايان رسيد گفتني ها گفته شد اينك مي خواهيم به بارگاه آفريدگار جهان بار يابيم و به عنوان اشتغال رسمي به نماز دست ها را بالا مي بريم و هماهنگ با اين عمل تمام افكار و آرزوها و خواهش هاي نفساني را پشت سر مي اندازيم، روي از دنيا و مافيها برمي گردانيم و به زندگاني و آن چه درآن است موقتاً پشت پا مي زنيم و به عالم نور و سرور وارد مي شويم، جهان فرشتگان جهان رحمت هاي بي پايان الهي جهان پاكي و پاكيزگي است.

وه چه زيبا است! چه باشكوه است! خوشا به حال كساني كه به اين بارگاه، قدم مي گذارند به شرط اين كه ورود آنها همراه با بصيرت باشد.

اگر «تكبيرةالاحرام» با درك معاني و عميق و وسيع آن گفته شود، چنان حالتي در روان انسان ايجاد مي نمايد كه فرشتگان مقربين به آن غبطه مي خورند و عباد صالحين آرزويش مي نمايند، در چنين مرحله اي ابليس و لشگريانش شكست خورده تاب مقاومت و توانائي فريبكاري را از دست مي دهند و همه



[ صفحه 61]



به يك سو مي روند و نمازگزار را در بارگاه پرشكوه خالق آسمان و زمين تنها مي گذارند.

اگر اين لحظه ي ورود با بصيرت كامل همراه گردد، حلاوت آن تا آخر نماز ادامه مي يابد.