ابوسعيد خدري گويد: در خدمت رسول خدا صلي الله عليه و آله و سلم نشسته بوديم، مردي از راه رسيد و از حضرت درخواست كرد كه درباره ي بيان خداوند كه فرموده است: «استكبرت ام كنت من العالين»، توضيح دهد كه اينان چه كساني هستند كه از ملائكه مقربين برتر و والاترند؟

رسول خدا صلي الله عليه و آله و سلم فرمود: منظور از آنان من، علي، فاطمه، حسن، و حسين مي باشيم كه در سرادق عرش بوديم و دو هزار سال پيش از آنكه خداوند آدم عليه السلام را بيافريند، خداوند را تسبيح مي كرديم و ملائكه با تسبيح ما تسبيح مي كردند، هنگامي كه خداوند آدم را آفريد به ملائكه دستور فرمود كه بر او سجده كنند، و مأمور به سجود نشده



[ صفحه 28]



بودند مگر به خاطر وجود ما. به جز ابليس، همه ي فرشتگان سجده كردند. خداوند متعال به او فرمود: «اي ابليس! چه چيز تو را بازداشت از اينكه بر آنچه كه من با دست قدرت خود آفريده ام، سجده كني؟ آيا استكبار ورزيدي يا از موجودات عالي و برتر بودي؟»

يعني از اين پنج تني كه اسامي آنان در سرادق عرش نوشته شده بود. پس ما هستيم آن باب خدايي كه از آن در وارد مي شوند و هدايت يافتگان به وسيله ي ما هدايت مي گردند. هر كس ما را دوست داشته باشد خداوند او را دوست داشته به بهشت خود واردش مي سازد و هر كس با ما دشمني كند خداوند او را دشمن داشته به آتش داخلش مي كند. و دوست ندارد ما را مگر كسي كه از دامان پاك و پاكيزه زاده شده باشد.