حضرت زهرا براي عبادت و راز و نياز با خدا جايگاه مخصوصي داشت، لباسي مخصوص، سجاده اي مخصوص و آداب و سبكي مخصوص. خانه اش را معبد ساخت، و در آن چنان به عبادت مي پرداخت كه فرشتگان خدا به نظاره مي ايستادند. خضوع داشت و در آن چنان تواضع جسمي كه گويي ايمان در مغز و استخوان او نفوذ كرده بود. و خشوع داشت به گونه اي كه گوئي ترس از خدا در رگ ها و خون او جاري شده و او را به چنان حال مي كشاند.

مهم اين است كه خود خواستار چنين خشوع و خضوع و مصداق خطاب خدا در ارتباط با موسي عليه السلام كه فرمود:

«يابن عمران هب لي من قلبك الخشوع و من بدنك الخضوع و من



[ صفحه 27]



عينيك الدموع في ظلم الليل، و ادعني فانك تجدني قريبا مجيبا.

علامه طباطبائي رحمه الله فرمايد: خشوع اثر خاصي است كه به افراد مقهور دست مي دهد كه در برابر سلطاني قاهر قرار گرفته به طوري كه همه توجه وي و همه واهمه اش معطوف او گشته و از هر جاي ديگر قطع مي شود. و فاطمه عليهاالسلام اين چنين بود.

او در قيام به عبادت تنها به خدا مي انديشيد و هيچ خاطره و خيالي جز عشق و پرستش معبود در درون او پديد نمي آمد. به تعبير پيامبر صلي الله عليه و آله و سلم دلش خالي براي عبادت بود (و تفرغ لها) فقط او بود و خدايش. اما اينكه زندگي چگونه است و چه بايد كرد انديشه اش از آن فارغ بود [1] .