شخصي كه تازه مسلمان شده بود، به محضر پيامبر (صلي الله عليه وآله وسلم) آمد و عرض



[ صفحه 27]



كرد: من نمي توانم نمازهاي پنجگانه را انجام دهم ولي مي توانم شبانه روزي دو ركعت نماز بخوانم. پيامبر اكرم (صلي الله عليه وآله وسلم) دريافت كه آن شخص هنوز نماز را نشناخته و به اهميت آن پي نبرده است، از اين رو به گونه اي به نماز مي نگرد كه گويا به او تحميل شده است. و بدون رغبت و ميل بايد انجام دهد. پيامبر (صلي الله عليه وآله وسلم) بر او سخت نگرفت، و با او موافقت كرد، كه او روزي دو ركعت نماز بخواند. آن شخص مدتي به همين دو ركعت نماز اكتفاء كرد، تا اين كه حلاوت و شيريني نماز را چشيد و اهميت آن را شناخت و كم كم آماده شد و نمازهاي پنجگانه را با خشوع و خلوص تمام انجام مي داد. [1] .