«أللهم ارحمني بترك معاصيك ابداً ما ابقيتني وارحمني تكلف ما لا يعنيني وارزقني حسن المنظر فيما يرضيك عني ان تلزم قلبي حفظ كتابك كما علمتني وارزقني ان اتلوه علي النحو الذي يرضيك عني اللهم نور بكتابك بصري واشرح به صدري و فرح به قلبي واطلق به لساني واستعمل به بدني و قوني علي ذلك و اعني عليه انه لا معين لي الا انت لا اله الا انت؛ [1] .

خدايا! به من ترحم فرما به ترك كردن نافرماني هايت هميشه تا زنده ام داري، و به من ترحم فرما از زحمت كشيدن براي چيزهايي كه به كارم نيايد، و روزيم فرما خوش ديداري در آنچه تو را از من خشنود گرداند به اينكه ملازم دل من گرداني حفظ كردن كتاب خود را چنانچه به من تعليم فرمودي، و روزيم كن كه آن را تلاوت كنم بدانسان كه تو را از من خوشنود گرداند، خدايا! نوراني گردان به كتاب خود ديده ام را و بگشاي بدان سينه ام را، و گشايش ده بدان دلم را، و بازگردان بدان زبانم را، و به كار انداز بدان بدنم را، و براي به كار بستن دستوراتش به من نيرو بده و كمكم كن؛ زيرا من جز تو كمك كاري ندارم، و معبودي جز تو نيست.»