زرين جبيش گويد: از اول تا آخر، قرآن را در مسجد كوفه بر اميرالمؤمنين علي بن ابي طالب عليه السلام خواندم.

وقتي به حواميم (هفت سوره اي كه اول آنها با حاميم آغاز مي شود) رسيدم، فرمود: «به عروس هاي قرآن رسيدي.»

وقتي به اين آيه رسيدم: «والذين آمنوا و عملوا الصالحات في روضات الجنات لهم ما يشاؤون عند ربهم ذلك هو الفضل الكبير؛ كساني كه به خدا ايمان آوردند و نيكوكار شدند، در باغ هاي بهشت منزل يافته و هر چه خواهند نزد خدا براي آنها آماده است و اين همان فضل بزرگ الهي است.»

اميرالمؤمنين عليه السلام گريه كرد تا اينكه صداي گريه او بلند شد، آنگاه سر به سوي آسمان بلند كرد و گفت اي «زرين»! بر دعاي من آمين بگو.» و دعا كرد.

پيامبر اكرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمود: «قرآن را بخوانيد و گريه كنيد و اگر گريه نكرديد، خود را به گريه درآوريد.» [1] .