شبي حضرت اميرمؤمنان علي عليه السلام مشغول نماز شد و در نماز، بعد از سوره ي حمد، سوره ي واقعه را خواند، وقتي كه به آيه ي 58 و 59 اين سوره رسيد: «أفرأيتم ما تمنون - ءأنتم تخلقونه ام نحن الخالقون؟؛ آيا درباره ي نطفه اي كه در رحم ها مي ريزيد هيچ فكر كرده ايد؟ آيا شما آن را مي آفرينيد يا ما آفريننده ي آن هستيم؟» حضرت علي عليه السلام سه بار عرض كرد: «بل انت يا رب؛ بلكه تو خالق انسان هستي اي پروردگار!»

و هنگامي كه به آيه 63 و 64 رسيد: «ءانتم تزرعونه ام نحن الزارعون؟؛ آيا شما زراعت را مي رويانيد يا ما؟»

علي عليه السلام سه بار عرض كرد: «بل أنت يا رب؛ بلكه زارع حقيقي تو هستي اي پروردگار!»

و وقتي كه به آيه 69 رسيد: «ءانتم انزلتموه من المزن ام نحن المنزلون؟؛ آيا شما آب را از ابر فرود مي آوريد يا ما؟»

علي عليه السلام سه بار عرض كرد: «بل انت يا رب؛ بلكه، تو باران را از ابرها فرو فرستادي اي پروردگار!»

و وقتي به آيه 72 رسيد: «ءانتم انشاتم شجرتها ام نحن المنشئون؛ آيا شما درخت آتش زا رويانديد، يا ماييم روياننده ي آن؟»

امام علي عليه السلام سه بار عرض كرد: «بل انت يا رب؛ بلكه تويي كه درخت آتش زا آفريدي.» [1] .

از اين حديث استفاده مي شود كه هر جا در قرآن «استفهام تقريري» بود، مسلمان بايد به آن پاسخ مثبت بدهد و حقيقت آن را در جان و دل و انديشه زنده كند و تنها به تلاوت اين آيات، بدون روح و فكر و عمل، اكتفا نكند. [2] .



[ صفحه 99]