نيايش هايي كه علي عليه السلام در ميدان جنگ داشته است، همه حاكي از هماهنگي روح عرفان و مبارزه آن حضرت است، چنان كه در شروع جنگ صفين، در حالي كه چون شير مي خروشيد و چون كوه استوار بود؛ اين گونه با خداي خود، راز و نياز مي كرد:

«بار خدايا! اي پروردگار اين سقف برافراشته! واي خداي اين جو و فضاي متراكم كه آن را در مركز پيدايش شب و روز و مسير خورشيد و ماه و محل رفت و آمد ستارگان سيار قرار دادي و اي پروردگار كوه هاي محكم و پابرجا كه آنها را براي زمين ميخ هاي محكم و براي مخلوق، تكيه گاه مطمئن قرار دادي! اگر بر دشمن پيروزمان ساختي ما را از تجاوز و تعدي بر كنار دار و بر راه حق استوار بنما و چنان چه آنها را بر ما غلبه دادي شهادت نصيب ما گردان و از شرك و فساد ما را نگاه دار.»