علي عليه السلام هنگامي كه در محراب عبادت مي ايستاد، رعشه بر اندامش مي افتاد و از خوف عظمت الهي اشك چشمان او بر محاسن شريفش جاري مي شد. سجده هاي او طولاني بود و سجده گاهش هميشه از اشك چشم مرطوب بود.

شاعر مي گويد:



هو البكاء في المحراب ليلاً

هو الضحاك اذا اشتد الضراب



يعني: او او در محراب عبادت به شدت گريان و در شدت جنگ خندان بود. [1] .