- اين علي عليه السلام همه چيز ماست و ما همه بايد تابع او باشيم. در عبادت فوق تمام عبادت كنندگان بود، در زهد فوق همه ي زاهدها بود، در جنگ فوق همه ي جنگجويان بود. [1] .

- حضرت امير نمازش را هم مي خواند، شمشيرش را هم مي كشيد. شمشيرش دستش بود، نماز هم مي خواند، هر دو بود قضاوت هم مي كرد، همه كارها را مي كرد.

- از حضرت مولا معروف است كه تيري به پاي مباركش رفته بود كه طاقت بيرون آوردن آن را نداشت، در وقت اشتغال به نماز بيرون آوردند و اصلاً ملتفت نشد. [2] .

- جناب مولي الموحدين عليه السلام وقتي كه وقت نماز مي شد به خود مي پيچيد و متزلزل مي شد از آن حضرت سؤال شد: چه مي شود تو را يا اميرالمؤمنين!؟

مي فرمود: «آمد وقت امانتي كه حق تعالي عرضه داشت به آسمان ها و



[ صفحه 18]



زمين و آنها ابا كردند از حمل آن و برحذر شدند از آن.» [3] .

- كسي كه عبادتش عبادت احرار است، جزاي او جزاي تجار نخواهد بود.

- ظاهر نماز علي بن ابي طالب عليه السلام و نماز فلان منافق در اجزاء و شرايط و صورت ظاهري عمل هيچ تفاوتي ندارد، ليكن آن يك با آن عمل معراج الي الله كند و صورتش ملكوت اعلي است و ديگري با آن عمل به جهنم سقوط كند و صورتش ملكوت اسفل است و از شدت ظلمت شبيه ندارد. [4] .

- حضرت امير بيست و چند سال به واسطه مصالح عاليه اسلام در نماز اينها (خلفاي ثلاثه) رفت، عرض بكنم كه تبعيت از اينها كرد براي اينكه يك مصلحتي بود كه فوق اين مسائل بود. [5] .

- آنهايي هم كه حضرت اميرالمؤمنين علي عليه السلام را در محراب عبادت كشتند مدعي اسلام بودند. [6] .

- علي عليه السلام والاترين شهيد محراب كه به دست خيانتكاران اشقي الاشقياء به ملاء اعلا شتافت.