اين مرد پروا پيشه و بلند نظر، مورد تهاجم قرار گرفته و در اوج گرفتاري و خطر در قبرستان قريش، پنهان شد، او پس از نيايش و اعتماد به خدا و توسل به حجت خدا؛ اين گونه روايت كرده است:

«من از فشار گرفتاري و به خاطر نجات از مرگ، جان خويش را برداشته و در قبرستان قريش بغداد پنهان شده بودم كه آن گرامي، اين دعا را به من آموخت:

بسم الله الرحمن الرحيم

«الهي عظم البلاء و برح الخفاء و انكشف الغطاء و انقطع الرجاء و ضاقت الارض و منعت السماء و انت المستعان و اليك المشتكي و عليك المعول في الشدة و الرخاء. اللهم صل علي محمد و ال محمد اولي الامر الذين فرضت علينا طاعتهم و عرفتنا



[ صفحه 129]



بذلك منزلتهم ففرج عنا بحقهم فرجا عاجلا قريبا كلمح البصر او هو اقرب. يا محمد يا علي! يا علي يا محمد! اكفياني؛ فانكما كافيان و انصراني؛ فانكما ناصران. يا مولانا! يا صاحب الزمان! الغوث الغوث الغوث، ادركني ادركني ادركني، الساعة الساعة الساعة، العجل العجل العجل، يا ارحم الراحمين! بحق محمد و آله الطاهرين؛

«خدايا! بلا بزرگ شده و نهان آشكار گشته و پرده از كارها برداشته شده و اميد قطع گرديده و زمين تنگ شده و آسمان از ريزش رحمت و بركت بازداشته شده است.

و اي خداي من! تنها تويي كه ياري رساني و شكوه و شكايت به سوي تو است بار خدايا! درود فرست بر محمد و خاندان محمد! آن زمامداران الهي و آسماني كه اطاعت و فرمانبرداري آنان را بر ما واجب و لازم ساختي و مقام و موقعيت و منزلت والاي آنان را بدين وسيله بر ما شناساندي.

پس اينك به حق اين پيشوايان پاك و برگزيده، براي ما گشايشي مقرر دار، گشايشي فوري و نزديك، بسان چشم برهم زدن يا نزديك تر از آن.

اي محمد! اي اميرمؤمنان! اي علي! و اي محمد! مرا كفايت كنيد كه شماييد كفايت كننده من و مرا ياري دهيد كه شماييد ياري دهنده من.

اي سالار ما! اي سرور ما! اي صاحب الزمان! فرياد! فرياد! فرياد!

درياب مرا! درياب مرا! درياب مرا! همين ساعت، هم اكنون، هم اكنون، فوري، فوري، فوري، اي پرمهرترين مهربانان! به حق محمد و خاندان پاك و پاكيزه آن گرامي.»



[ صفحه 130]



خاطرنشان مي گردد كه راوي گويد: «آن حضرت عليه السلام، هنگامي كه در جمله ي آخر دعا به من مي آموخت كه: «يا صاحب الزمان» اشاره به سينه ي مبارك خويش مي كرد.»