يحيي بن فضل نوفلي مي گويد:

حضرت موسي بن جعفر عليه السلام بعد از نماز عصر دست ها را به دعا بلند نموده و دعايي را قرائت كردند.



[ صفحه 98]



به آن حضرت عرض كردم: براي چه كسي دعا نموديد!

حضرت عليه السلام فرمودند: براي مهدي آل محمد صلي الله عليه و آله و سلم.

آن گاه فرمودند: پدرم فداي آن وجودي باد كه دلي برجسته و ابرواني پيوسته و ران هاي باريك دارد، و چهارشانه و قوي هيكل و گندمگون است، و بر اثر تهجد و شب زنده داري رنگش به زردي متمايل است.

پدرم فداي كسي باد كه شب ها در حال سجده و ركوع، طلوع و غروب ستارگان را مراعات مي كند.

پدرم فداي كسي باد كه در راه خدا ملامت ملامتگران در او تأثير نمي گذارد، او چراغ هدايت در تاريكي هاي مطلق است.

پدرم فداي كسي باد كه به امر خدا قيام مي كند. [1] .