تعظيم قرآن، تعظيم خداوند است. پس توجه كن و كوشش نما كه آن را تعظيم كني و نيز حضرت صاحب الزمان را تعظيم بنما كه او همتا و شريك قرآن است به هر عنواني كه تصور شود.

قرآن، ريسمان محكم الهي، و حضرت قائم نيز ريسمان محكم خدا است. قرآن، را خداوند به پيغمبر عطا كرد در قبال تمام چيزهايي كه اهل دنيا به آن حضرت دادند، حضرت قائم نيز همين طور.

خداوند درباره قرآن فرموده: «انا نحن نزلنا الذكر و انا له لحافظون؛

ما به تحقيق ذكر (قرآن) را نازل نموديم و ما حافظ و نگهدار آنيم.»

قائم (عجل الله تعالي فرجه) همين طور است.

در قرآن بيان همه چيز هست، قائم (عجل الله تعالي فرجه) نيز بيان كننده ي همه چيز است.



[ صفحه 39]



خداوند قرآن را نازل كرد تا مردم را از تاريكي ها به سوي نور بيرون برد، قائم (عجل الله تعالي فرجه) را هم خداوند ظاهر خواهد ساخت تا مردم را از ظلمات برهاند و به نور ظاهري و باطني برساند.

قرآن تماما از جهت معاني و حقايق از عالم غيب است، صاحب الزمان (عجل الله تعالي فرجه) نيز از نظر اهل عالم، غايب است.

با قرآن اصلي اسرار نهاني آشكار مي گردد، به ظهور قائم عليه السلام نيز اسرار نهاني ظاهر مي شود.

قرآن، شفاي مؤمنين است، قائم عليه السلام هم شفاي مؤمنين است.

قرآن، براي كافران جز زيان و كفر و طغيان چيزي نيست، قائم عليه السلام هم همينطور است.

قرآن، براي عده اي هدايت و رحمت و براي عده اي ديگر نقم و هلاكت است، قائم عليه السلام نيز همين طور است.

قرآن، حجت باقي و پايدار الهي است، قائم (عجل الله تعالي فرجه) نيز بقية الله و حجت پايدار حق است.

خداوند رسيدن دست هاي نجس را به قرآن منع كرده، قائم (عجل الله تعالي فرجه) نيز همين طور، رسيدن دست هاي نجس را به آن منع كرده است.

قرآن، هر كس به آن معتقد باشد به تمام كتابهاي آسماني اقرار كرده و هر كه به آن اقرار ننمايد، اعتقاد به ساير كتابهاي آسماني سودي ندارد.

قائم عليه السلام، هر كه به او ايمان داشته باشد، همه ي امامان را قبول كرده، و هر كس به امامت آن حضرت اعتقاد نداشته باشد، تصديق امامان ديگر برايش سودمند نيست.

قرآن براي خوانندگان روز قيامت شفاعت مي كند، قائم (عجل الله تعالي فرجه) هم براي پيروان خود شفاعت مي كند. [1] .



[ صفحه 40]