در كافي به سند خود از سالم بن ابي سلمه روايت كرده است كه گفت:

من مي شنيدم كه مردي بر حضرت ابي عبدالله صادق عليه السلام حروفي از قرآن خواند كه مانند خواندن متعارف مردم نبود.

حضرت ابوعبدالله عليه السلام به او فرمود: «از اين قرائت دست بكش و همانطور كه مردم مي خوانند بخوان تا قائم عجل الله تعالي فرجه قيام كند، چون حضرت قائم قيام كند، كتاب خدا را با حدودش خواهد خواند و



[ صفحه 38]



مصحفي كه علي عليه السلام نوشته بيرون مي آورد.»

سپس فرمود: هنگامي كه علي عليه السلام آن را نوشت و از جمع آوري اش فراغت يافت، آن را به سوي مردم بيرون آورد و فرمود: اين كتاب الله عزوجل است، همانطور كه خداوند آن را بر حضرت محمد صلي الله عليه و آله و سلم نازل كرده به درستي كه من آن را از دو لوح جمع نموده ام.

جواب دادند: اينك مصحف جامعي در دست ماست و نيازي به اين نداريم.

فرمود: به خدا سوگند، كه پس از اين روز ابدا آن را نخواهيد ديد. بر من فقط لازم بود كه وقتي آن را جمع كردم به شما خبر دهم تا آن را بخوانيد. [1] .