صاحب الزمان - عجل الله تعالي فرجه الشريف - كه او را ديده اند و از او شنيده اند، وقتي كه به دنيا آمد براي عظمت خداوند به زمين افتاد و سجده كرد، مانند پدرانش عليهم السلام تا اميرالمؤمنين عليه السلام و همانطور كه از رسول خدا صلي الله عليه و آله و سلم است كه هنگام ولادت، چنين نمود و همچنين از همه ي آنان چنين حالتي هنگام ولادت، روايت شده است.

خداي تعالي را تسبيح و تهليل و تكبير و تمجيد مي گفت. و آيات و نشانه هاي او از زمان كودكي تا بزرگي اش بيشتر از آن است كه به شمارش درآيد، از نظر اخلاق نيكو و علم و زهد و نورش كه در همه جا گسترده شده و ياري و دستگيري نمودنش از افسردگان و استفاده كنندگان به او در جاي زمين چه خشكي و چه دريا. [1] .



[ صفحه 21]