بر بازوي راست حضرت مهدي (عجل الله تعالي فرجه) اين آيه ي شريفه نوشته شده بود كه:

«جاء الحق و زهق الباطل، ان الباطل كان زهوقا.» [1] .

و در سجده ي خويش مي فرمود:

«اشهد ان لا اله الا الله، وحده لا شريك له و ان جدي محمدا رسول الله و أن أبي أميرالمؤمنين ولي الله...»

يعني؛ «گواهي مي دهم كه خدايي جز خداي يكتا، كه شريك و همتايي ندارد، نيست و جد گرانقدرم محمد صلي الله عليه و آله و سلم پيام آور اوست. و پدر والايم اميرمؤمنان علي عليه السلام دوست و جانشين پيامبر خداست.»

آن گاه امامان نور را پس از اميرمؤمنان علي عليه السلام يكي پس از ديگري نام برد تا به نام مبارك پدر گرانقدرش حضرت امام حسن عسكري عليه السلام رسيد، سپس فرمود: «بار خدايا! آن چه را كه به من وعده فرمودي تحقق بخش و كار



[ صفحه 18]



بزرگم را در پرتو قدرتت تدبير فرما! و گام هايم را در قيام پرشكوه و آسماني ام براي برانداختن بيداد و ستم، و استقرار كامل عدالت و مهر در سراسر گيتي استوار ساز و به دست من، زمين را از عدل و داد لبريز گردان!»

پس از آن سر از سجده برداشت و به تلاوت اين آيه ي مباركه پرداخت:

«شهد الله انه لا اله الا هو والملائكة و اولوالعلم، قائما بالقسط لا اله الا هو العزيز الحكيم - ان الدين عند الله الإسلام...» [2] .

يعني؛ «خدا گواهي داد و فرشتگان و دانشمندان نيز، كه هيچ خداي برپاي دارنده ي عدل، جز او نيست، خدايي جز او نيست كه پيروزمند و فرزانه است، بي ترديد دين در نزد خدا تنها اسلام است.»

پس از تلاوت آيه ي شريفه عطسه كرد و فرمود:

«الحمدلله رب العالمين و صلي الله علي محمد و آله، زعمت الظلمة أن حجة الله داحضة أذن لنا في الكلام لزال لشك؛

سپاس خداي را كه پروردگار جهانيان است و درود خداي بر محمد و خاندانش باد!»