حكيمه خاتون (س) گفت:

چهل روز گذشت، خدمت حضرت امام حسن عسكري عليه السلام رفتم، چون داخل شدم، ديدم طفلي در ميان خانه راه مي رود، گفتم «اي سيد من! اين طفل دو ساله كيست؟»

حضرت عليه السلام تبسم نمود و فرمود: «اولاد پيغمبران و اوصياي ايشان هرگاه امام باشند، برخلاف اطفال ديگر نشو و نما مي كنند، و يك ماه ايشان مانند يك ساله ي ديگران است، و ايشان در شكم مادر سخن مي گويند و قرآن مي خوانند و عبادت پروردگار مي كنند، و در هنگام شير خوردن ملايكه فرمان ايشان مي برند، و هر صبح نيايش پروردگار مي كنند، و در هنگام شير خوردن ملايكه فرمان ايشان مي برند، و هر صبح و شام بر ايشان نازل مي شوند.» [1] .



[ صفحه 16]