امام حسين عليه السلام در ميدان جنگ هم سحرخيزي و شب زنده داري را به ما آموخت، يك شب جنگ را به تأخير انداخت، كه با نماز شب و سحرخيزي وداع كند، شب عاشورا، در خيمه ها تماشايي بود، امام و يارانش در دل شب با معبود خود مناجات مي كردند.

امام چقدر عاشق نماز شب است، در آخرين وداع او در روز عاشورا به خواهرش مي فرمايد: خواهرم! در نماز شب مرا فراموش مكن و در آن هنگام برايم دعا كن. يعني امام حسين عليه السلام از زينب عليهاالسلام التماس دعا داشت.



[ صفحه 75]