امام حسين عليه السلام هم براي دشمن، هم براي اصحابش و هم براي آيندگان درس نماز داد، امام در حالي كه خودش و اصحابش و فرزندانش تشنه بودند، از دشمن درخواست آب نكرد، ولي براي نماز و مناجات يك شب مهلت خواست.

از اين درخواست امام عليه السلام مي توان به اهميت نماز و دعا و نيايش و تلاوت قرآن پي برد كه آن حضرت تا آنجا به اين مسائل علاقه دارد كه از دشمن ناجوانمردش درخواست مهلت مي كند تا يك شب ديگر از عمر خويش را با اين اعمال بگذراند و چرا چنين نباشد كه حسين عليه السلام براي ترويج و زنده ساختن نماز و قرآن و سفار الهي به اينجا آمده است و مناجات و نيايش با پروردگار بهترين و لذت بخش ترين دقايق زندگي اوست و بايد هر ملتي كه براي خدا قيام مي كند، همين اعمال را شعار و ملاك عمل خويش قرار بدهد.