از حضرت فاطمه عليهاالسلام دختر امام حسين عليه السلام نقل شده كه درباره ي عبادت شب دهم عمه اش زينب عليهاالسلام گفته است: «و اما عمتي زينب، فانها لم تزل قائمة في تلك الليلة - اي عاشرة من المحرم - في محرابها تستغيث الي ربها، و ما هدأت لنا عين و لا سكنت لنا زفر؛ [1] .

و اما عمه ام زينب عليهاالسلام پس او همچنان در آن شب - شب عاشورا - در جايگاه عبادت خود ايستاده بود و به درگاه خداي تعالي استغاثه مي كرد و در آن



[ صفحه 65]



شب چشم هيچ يك از ما به خواب نرفت و صداي ناله ي ما قطع نشد.»

امام سجاد عليه السلام در اين خصوص فرموده است: «همانا عمه ام زينب عليهاالسلام همه ي نمازهاي واجب و مستحب خود را در طول مسير ما از كوفه تا شام ايستاده مي خواند، اما بعضي از منزل ها نشسته نماز خواند و اين هم به جهت گرسنگي و ضعف او بود؛ زيرا مدت سه شب غذايي كه به او مي دادند ميان اطفال تقسيم مي كرد، چون كه آن مردمان ستمگر و سنگدل، در هر شبانه روز به ما فقط يك قرص نان مي دادند.» [2] .